Ostatnimi czasy na rynku wydawniczym pojawiło się wiele powieści opowiadających o losach ludzi w czasie wojny. Ludzkie dramaty, rozstania, śmierć, utrata bliskich oraz utrata dorobku całego życia. Przeszłość sama napisała gotowe scenariusze, a te zawsze budzą ogromne emocje. Wszak to wszystko wydarzyło się kiedyś naprawdę. Autorzy, a konsekwentnie w kolejnym etapie – potem czytelnicy – chętnie sięgają po taką tematykę. Nie tak często pisze się jednak o tym, co nastąpiło po wojnie. A przecież w dziejach Polski chwile, kiedy to w zrujnowanych miastach nad ludźmi pieczę przejęli komuniści, wciąż nie pozwalały na to, by normalnie żyć. I właśnie w tych czasach rozegrała swoją powieść Ewa Popławska. Zapraszam na recenzję książki „Bezdroża”.
ZARYS FABUŁY
Zmuszeni do opuszczenia Wilna, Anna i Kazimierz Warszawscy przyjeżdżają do domu ciotki w Gdańsku. Jakże wielkie jest ich zdziwienie, kiedy ich oczom okazuje się obraz kompletnie zniszczonego miasta. W nowej rzeczywistości trzeba jednak znaleźć swoje miejsce. Anna zostaje zatrudniona w sklepie. Natomiast Kazik, z wykształcenia muzyk, dostaje posadę w orkiestrze. Wbrew własnym przekonaniom, zaczyna grać dla komunistów i choć na początku jest to dla niego ujmą, z czasem – kiedy zyskuje coraz większą sławę – przestaje mu to wadzić. Pochłonięty kolejnymi sukcesami i pracą skutecznie zapomina o traumach nieodległej przeszłości, czego nie można powiedzieć o Ani. Pewnego dnia Anna otrzymuje propozycję podjęcia niezwykłego wyzwania. Ma uwodzić mężczyzn podejrzanych o kolaborację z komunistami. Radząc sobie z próbnym zadaniem, zyskuje zaufanie i wraz z kolejnymi zleceniami coraz bardziej uświadamia sobie to, że obrała dobrą drogę. Przecież robi to dla szczytnych celów. Czy wystarczająco już rozchwiane małżeństwo Warszawskich przetrwa kolejne perturbacje? Czym tak naprawdę jest miłość?
MUZYK I JEGO ŻONA
Zwykle w tym momencie zaczynam od opisu postaci. I tym razem nie zamierzam się wyłamywać zaznaczając jednak, że Postaci w tej powieści wymagają pisowni dużą literą. Autorka odwaliła kawał dobrej roboty, a portrety psychologiczne bohaterów dostarczają czytelnikowi sporej dawki bardzo niejednoznacznych wrażeń. Właśnie ta zagadkowość dotycząca ich losów stanowi motor napędowy skłaniający do przewrócenia kolejnej i kolejnej strony. Anna to mężatka. Wychowana u boku matki, od której nie doświadczała miłości, przetrwała wojnę, teraz szuka nowego życia w Gdańsku. Targana dramatycznymi wspomnieniami znajduje pracę w sklepie. Ma swoje wartości i nie zamierza z nich rezygnować. Z czasem zwyczajna sprzedawczyni dostaje bardzo niezwykłą propozycję. Węsząc pomiędzy ludźmi podejrzanymi o współpracę z komunistami ma poczucie ważnego zadania. W końcu czuje się spełniona. Czy to jednak aby nie zgubne? Czy Ania w tym wszystkim zachowa zimną głowę? Męskim przedstawicielem pierwszego planu jest Kazimierz. Muzyk. Trafiając na stanowisko kompozytora, staje na coraz to ważniejszych scenach, zyskując sławę w mieście. Jego sława nie jest jednak darmowa. Wymaga wyrzeczeń i rezygnacji z własnego komfortu psychicznego – w końcu Kazikowi przychodzi grać dla komunistów. Czy zacznie się z nimi bratać? Czy goniąc za pracą poświęci Ani tyle czasu, ile ona będzie tego potrzebować?
RZECZYWISTOŚĆ POWOJENNEJ POLSKI
Książka nosi taki, a nie inny tytuł i już zaznaczam, że ma on bardzo wymowny wydźwięk - dotyczy losów postaci, ale ich własnego wnętrza i sumienia. Czytelnik otrzymuje obraz małżeństwa, które choć niegdyś tak trwałe, nagle staje pod znakiem zapytania. O miłość trzeba dbać. Należy ją pielęgnować, w innym wypadku możne znaleźć nowego nadawcę lub nowego adresata. Czy bohaterowie „Bezdroży” zrozumieją to na czas? Powieść Ewy Popławskiej to historia o tym, jak wiele sekretów może kryć człowiek. Mamy tutaj głęboko polityczne tło, jakże wymowne w czasie komunizmu, narzucające się człowiekowi na każdym kroku i sterujące jego życiem. Kontrole, kolaboracje, skarżenie – człowiek nigdy nie mógł być pewien kto tak naprawdę jest przyjacielem, a kto wrogiem. Autorka wprowadziła w powieść bardzo dominującą postać Kostka, brata Kazika, który potrafi sporo namieszać, jest też Hania – siostra Ani, którą z Kostkiem coś łączyło i być może znów coś połączy. Pojawia się motyw choroby, jest i nieszczęśliwe – pozbawione miłości dzieciństwo. Ostatnia rozmowa Ani z matką, która jest jak spowiedź – mająca jednak niekoniecznie taki kształt, jakby sobie tego wszyscy życzyli. W tle echa wojny, zgliszcza i dramaty.
PODSUMOWANIE
„Bezdroża” to bardzo oryginalna i poruszająca historia o małżeństwie, które w powojennych czasach szukało miejsca dla siebie. Autorka zabiera czytelnika do zniszczonego ostrzałem i bombardowaniami Gdańska, w którym panoszą się komuniści i w którym trzeba wybierać, po jakiej stronie warto stanąć. O nowych drogach, które z czasem zaczynają się rozchodzić, o różnych obliczach miłości. Z tajemnicami, krnąbrnymi uczuciami i akcją, która potrafi zaskoczyć. Nieprzewidywalna, emocjonująca, dopracowana. Bardzo wiarygodna, jakby to wszystko wydarzyło się naprawdę. Śmierć, życie, miłość, nienawiść, zwierzenia, choroba, sukces, przyjaciele, wrogowie, pokusy i cała paleta emocji. Nie będziecie się nudzić. Polecam!
Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Pascal.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz