Powieści obyczajowe mają to do siebie, że przedstawiają kawałek prawdziwego życia, stąd, jeśli autor dobrze nakreśli postaci i sytuacje, bohaterowie naprawdę zaczynają w czytelniku żyć. I nieraz także go czegoś uczyć. Wcale nie tak dawno miałam okazję sięgnąć po jedną z takich książek, a mowa tutaj o powieści autorstwa Sylwii Markiewicz – „Tylko jedna chwila”. Historia ujęła mnie swoją prawdziwością, więc bez wahania zdecydowałam się przeczytać także kolejną książkę autorki. Tym sposobem w moje ręce wpadła pozycja „Jeszcze jeden rok”. Pięknie opakowana w pomarańczowy papier, w towarzystwie dodatkowych gadżetów ze strony wydawcy sprawiła mi wiele radości. Czy i wewnątrz niej odnalazłam coś wartościowego?
ZARYS FABUŁY
Życie Beaty kręci się wokół pracy i rodzinnego kredytu. Wykorzystywana z każdej strony, jakby nikt nie widział tego, że po rozwodzie być może potrzebowałaby wsparcia zamiast dodatkowych obowiązków - popada w nerwicę. Biorąc tabletki jakoś udaje się jej przetrwać kolejny i kolejny dzień. Ale długo tak można?
Pewnego dnia, koleżanki z pracy Beaty wpadają na genialny pomysł i stawiają jej warunek. Trzy randki w ciągu roku z wybranymi przez nich partnerami. Kobieta postanawia zaryzykować i to właśnie na jednym takim spotkaniu poznaje Mikołaja. Miły, szczery – szybko zdobywa jej sympatię, jednak niekoniecznie zdobywa serce. Czy zostanie tylko przyjacielem? Komu uda się rozgrzać serce Beaty i czy kobieta postanowi w końcu zawalczyć o własne szczęście?
ZAPRACOWANA I ZNERWICOWANA BEATA
Główna bohaterka powieści to nieszczęśliwa kobieta, której nagle wszyscy ze swoimi problemami zwalili się na głowę. Problem jest taki, że w tym natłoku zadań mało kto zauważa także jej potrzeby. Jako osoba obowiązkowa, sumienna i wiarygodna w pracy otrzymuje kierownicze stanowisko, ale też sporo się od niej wymaga. Bo kto, jak nie ona. Przecież nigdy nie zawodzi. Beata jest po rozwodzie, nie ma dziecka, więc i w oczach rodziny staje się osobą, która nie ma większych wydatków jakie zwykle generuje pełna rodzina. A to wystarcza, by obarczyć ją rodzinnym kredytem. I tak, w natłoku wiecznych oczekiwań i pretensji Beata popada w nerwicę. A gdzie miejsce na miłość? Na własne szczęście? Byłam ciekawa, czy kobieta w końcu powieść: dość! i bardzo jej dopingowałam.
W NATŁOKU OBOWIĄZKÓW
Powieść przez długi czas ma dość gorzki wymiar. Czytelnik ma tutaj okazję zetknąć się z osobą tkwiącą w skomplikowanej sytuacji. Życie dzielone pomiędzy pracę, rodzinne zobowiązania generujące konflikty i miłość do kwiatów przynoszących ukojenie – bywa trudne. Nie licząc tego ostatniego. Książka opowiada zatem o tym, jak pieniądz i chęć zysku może wpłynąć na człowieka, jak destrukcyjne dla relacji bywają nieprzemyślane decyzje z przeszłości i o tym, że czasami warto przystopować. Bardzo ważnym elementem jest także sfera uczuciowa Beaty. Wszak pochłonięte dobrymi intencjami przyjaciółki głównej bohaterki chcą zadbać o jej serce. Randki – te mniej i bardziej udane. Mikołaj, facet budzący zaufanie. Czy przyjaźń pomiędzy kobietą, a mężczyzną może przerodzić się w coś głębszego? Czy warto rezygnować z dobrej relacji, kiedy brak jej chemii? Czy Beata znajdzie wreszcie szczęście u boku kogoś wartościowego? Podobały mi się również kwestie poboczne wplecione w treść. Obraz koleżeńskich kontaktów przeniesiony na relacje służbowe, próby radzenia sobie z byciem kierownikiem i jednocześnie przyjacielem. Do tego zaskakujące rodzinne decyzje i problemy zarówno w przypadku Beaty, jak i Mikołaja.
PODSUMOWANIE
„Jeszcze jeden rok” to życiowa historia kobiety, która stanęła na rozstaju dróg. W poplątanej sytuacji, do której poniekąd sama dopuściła swoją dobrocią i próbą przejęcia wszystkich zobowiązań świata. Samotna, zapracowana, znerwicowana. Historia o skomplikowanych rodzinnych kontaktach, o męczących zadłużeniach i konsekwencjach decyzji sprzed lat. O niszczycielskiej mocy pieniądza i oczywiście o przyjaźni i miłości. Niesłodka, może nie wielce romantyczna, ale autentyczna i prawdziwa. Akcja płynęła powoli, dzięki czemu można było głębiej spojrzeć w psychikę postaci i zrozumieć ich postępowanie. Polecam.
Za książkę bardzo serdecznie dziękuję wydawnictwu Pascal.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz