"Wszystkie grzechy nieboszczyka" - Iwona Mejza

Bywają takie książki, które zostają nam w pamięci przez długi czas. Kiedy kończymy ich czytanie, odczuwamy ogromną pustkę. Są też takie, które nudzą nas do tego stopnia, że po przewertowaniu kilku stron odkładamy je na półkę, nie wracając już do nich. „Wszystkie grzechy nieboszczyka” pani Iwony Mejzy, to z pewnością taka pozycja, która według mojej opinii nie kwalifikuje się ani do pierwszego, ani do drugiego, wspomnianego przeze mnie, typu książki. Jest obojętna i właśnie dlatego mam przed sobą trudne zadanie, bo nie mam pojęcia jak skonstruować recenzję tak, aby nie została źle odebrana.

Może na początek co nieco o samej autorce. Jak podaje strona „Lubimy Czytać”: Iwona Mejza to zagorzała wielbicielka książek Joanny Chmielewskiej i Edmunda Niziurskiego. Od lat czyta i kolekcjonuje powieści kryminalne z całego świata. Związana jest z Klubem Miłośników Powieści Milicyjnej Mord. Pisze powieści i opowiadania kryminalne, a w wolnym czasie fotografuje i zajmuje się ogrodem.

„Wszystkie grzechy nieboszczyka” to lekki kryminał, który na pewno nie przestraszy, ale może za to, wręcz przeciwnie, wprowadzić w błogi, spokojny nastrój.

Bohaterką książki jest pani Bożenka – pracownica firmy ubezpieczeniowej. Pewnego dnia, jak zwykle przychodząc do pracy wcześniej, widzi pod swoim biurkiem coś, czego nigdy by się nie spodziewała. Otóż jej oczom ukazuje się trup i to wcale nie taki obcy. Jest nim jeden z niedawno zatrudnionych pracowników. Wkrótce rozpoczyna się śledztwo. Policjanci, jak to zwykle bywa, zaczynają przesłuchiwać całą kadrę i snuć rozmaite domysły. I właśnie głównie tak prezentuje się cała fabuła książki. Nie jest jednak tak nudno, ponieważ liczba ofiar wkrótce się zwiększa. Pojawiają się nie jeden, nie dwa, a trzy trupy! Co ich łączy? Czy mordercą jest jedna osoba i czy jest to ktoś zatrudniony w firmie? Tego Wam nie powiem. Cała akcja przeplatana jest pojawianiem się nowych bohaterów. Każdy z pracowników firmy ma coś do powiedzenia, ale i coś do ukrycia. Otóż jak to często bywa, okazuje się, że owy zakład pracy nie zawsze prowadził czyste interesy. W tej książce spotkamy mniej i bardziej mądre kobiety, podatnych na damskie zaloty panów, ludzi trzeźwo myślących oraz tych, którzy działają pod wpływem impulsu. Krótko mówiąc – cała mieszanka osobowości. Ale cały ten natłok bohaterów sprawił, że nie do końca mogłam się w tym wszystkim połapać. Już sama potem nie wiedziałam kto jest kim. „Wszystkie grzechy nieboszczyka” to przyjemna książka, którą możemy zabrać ze sobą wszędzie. Nie dość, że lekka to i format akurat taki wygodny do ręki. Nie powiem jednak, aby akcja jakoś specjalnie mnie zachwyciła i wciągnęła. Nie do końca byłam ciekawa, co może się wydarzyć dalej, ale jakoś dobrnęłam do końca i nie mogę stwierdzić, że tego żałuję. Bohaterowie są momentami zabawni, ale z nieco zbyt płaskimi charakterami. A sam wątek nawet ciekawy, chociaż momentami robiło się troszeczkę nudnawo.

Dobrze jest więc, w celu wyklarowania wszystkiego, wyszczególnić wady i zalety książki.

Do zalet należy niewątpliwie humor i ciekawy pomysł autorki.

Do wad – nudny rozwój akcji oraz zbyt duża ilość bohaterów.

Po przeczytaniu książki ma się wrażenie, że jej autorka musi być naprawdę miłą osobą. Te słownictwo, dialogi i kreowanie postaci z pewnością są dziełem kogoś wesołego, z poczuciem humoru i dystansem do samego siebie.

„Wszystkie grzechy nieboszczyka” to książka, można powiedzieć, dla każdego. Aczkolwiek  nie sądzę, aby zadowoliła się nią młodzież. Polecam więc osobom dojrzalszym, nie ze względu na skomplikowaną treść, ale na charakter całej książki. Na licznych stronach internetowych widziałam, że pozycja ta ma wielu zwolenników. Ja jednak, po rozważeniu wad i zalet, nie będę się do nich zaliczała. To nie mój typ, nie mój styl i nie moja bajka.

Chciałam też serdecznie podziękować pani Iwonie za przesłanie mi tej książki. Życzę dalszych sukcesów i oby pani na tej jednej książce nie poprzestała (a wyczytałam, że ponoć we wrześniu ma się pojawić kolejna).

Moja ocena – 3 / 5