"Piekło Gabriela" - Sylvain Reynard

„Piekło Gabriela” z niezbyt udaną (według mnie) okładką, jakoś niespecjalnie by mnie przyciągnęło w przypadku, gdyby wygląd książki byłby wyznacznikiem jej treści. Niezbyt przepadam za „okładkowymi” zdjęciami ludzi, które pozbawiają nas własnych wyobrażeń. Ja wolę sama stworzyć sobie w mojej głowie obraz tych, którzy są opisywani. Pozostało mi więc odrzucić te wizerunki, które zaproponował wydawca. Sama stworzyłam sobie lepsze. Ale dosyć marudzenia, bo przecież nie okładka jest tutaj głównym tematem.  

Po napadzie szału na książki stylizowane „na Greya”, półki księgarni zapełniły się licznymi, według mnie, śmieciami. Co nie oznacza, że Grey nie przypadł mi do gustu, bo pomimo licznych krytyk, ja nadal przepadam za tą  książką. Mowa tu o tym, że liczni autorzy chcąc się wybić, wzorowali się na pomyśle pani James. Miało się wyrażenie, że czyta się stale to samo, tylko imiona bohaterów są zmienione. W tym całym szale kupowania erotyków, udało mi się kupić „Piekło Gabriela”. Książka przeleżała swoje na półce, czekając na mnie, ponieważ tego typu tematyka mi się przejadła i zrezygnowałam z niej na jakiś czas. Myślę, że wyszło mi to na dobre. Tyle w temacie wstępu. Powiem jednak tyle, aby nikogo nie zraziło moje niezbyt pozytywne rozpoczęcie, że tytułowy Gabriel w ogóle mnie nie rozczarował. Wręcz przeciwnie.…

Szanowany profesor – Gabriel Emerson – wykłada na znanym uniwersytecie. Popularny dzięki swoim zdolnościom, ma jednak skrywane tajemnice przeszłości. Mroczne sekrety, schowane głęboko w jego duszy, nie powinny wyjść na zewnątrz, bo to zniszczyłoby jego karierę. Trzydziestoparoletni mężczyzna zyskuje jednak uznanie wśród wszelakich kobiet także z powodu swojej nieskalanej i doskonałej urody. Lecz czy  poważany profesor mógłby wykorzystywać atuty swojego wyglądu?

Młodziutka Julia, cicha i skromna studentka uczęszcza na wykłady do niejakiego profesora Emersona, który ma zostać jej promotorem. Zdolna dziewczyna mieszka w ciasnym, ubogim mieszkanku, gdyż bolesna przeszłość nie pozwoliła jej na więcej. Już na samym początku dochodzi jednak pomiędzy nią, a profesorem, do niebezpiecznych spięć. Mężczyzna niezadowolony z zachowania owej studentki podczas jednego z wykładów, zaprasza ją do swojego gabinetu. Do spotkania jednak nie dochodzi, ale jak mówi jedno z przysłów „Co się odwlecze, to nie uciecze”. Czy granica jaką dzielona jest nienawiść i miłość – może zostać przerwana? A może jest o wiele bardziej cienka, aniżeli nam się wydaje…

On bogaty – ona biedna, profesor – studentka, mroczny demon – niewinny anioł, tygrys i baranek. Czy takie różnice są do pokonania? Tych dwoje ludzi ma jednak ze sobą coś, co ich łączy. To coś, to wspomnienie przeszłości, które tak wiele zmieniło w ich życiu.

„Piekło Gabriela” – to nie typowa „Grey’owska” książka, w której każdy rozdział przesycony jest miłosnymi aktami. Radzę więc nie sugerować się napisem z okładki, który głosi, że jest to „diabelski erotyk” (No i proszę bardzo – jeszcze jeden mankament okładki). Brak tutaj wulgarnych scen, a jednak cielesna miłość cały czas wisi w powietrzu. Co to oznacza? Przekonajcie się sami. Pełen uczucia romans miłości, która nie powinna mieć miejsca. Czy liczne bariery są jednak na tyle słabe, aby ulec mocy potężnego uczucia? Czu Julia będzie w stanie uleczyć zranione serce profesora i czy on będzie w stanie uspokoić jej niewinną i udręczoną duszę?

638 stron – to moim zdaniem dość sporo. Pochłonęłam je w trzy dni (a czasu zbyt wiele nie mam, bo przygotowuję się do ślubu, który jest już za niecały miesiąc). „Piekło Gabriela” to książka zdecydowanie dla tych kobiet, które lubią rozpieszczać swoje zmysły. Pewnie niejedna chciałaby być traktowana tak, jak Beatrycze przez Dantego…. Skąd to nagłe pojawienie się nowych imion? Otóż tę zagadkę powinniście rozgryźć sami. Ja pozostawiam Was z całkiem interesującym cytatem stworzonym przez Sylvain Reynard i ciekawostką, że tak naprawdę nikt nie wie, kim jest autor czy też może i autorką książki. Pozostają jedynie nasze domysły, które być może okażą się mylne. Mam nadzieję, że kiedyś się jednak dowiemy.  

 “ Kiedy mężczyzna klęczy przed kobietą, jest to gest rycerski. Kiedy kobieta klęczy przed mężczyzną, jest to gest niestosowny. ”

/Sylvain Reynard/

Moja ocena - 5/5