"Ostatnia spowiedź" - Nina Reichter (tom I)

„Ostatnia spowiedź” – książka, o której na blogach z recenzjami było i nadal jest dość głośno. Zaciekawiło mnie skąd to zainteresowanie ludzi, a więc postanowiłam skosztować nieco jej treści. Wcześniej przeczytałam wiele pozytywnych opinii na jej temat i natknęłam się tylko na dwie niezbyt pochlebne recenzje. Toteż od razu popędziłam do księgarni. Swoją wizytę w nich powtarzałam kilkakrotnie, jednakże czy Empik, czy też Matras – wszędzie słyszałam, że książki już nie ma i mogą mi ją jedynie zamówić. Pozostały mi więc dwie drogi myślenia. Albo „Ostatnia spowiedź” jest tak genialna, że ledwo się pojawia, od razu zostaje wykupiona, albo też nie zamawiają ją, ponieważ nie mają na nią zbytu. To jeszcze bardziej podsyciło mój apetyt. Zapisałam się do facebookowego fanpage’a tejże książki i tam udało mi się wygrać owy pierwszy tom (drugi ukaże się 20 sierpnia). Byłam przeszczęśliwa. Kiedy książka dotarła, przerwałam czytanie innej po to, aby móc zgłębić się w tajemnicze dzieło Niny Reichter.  

Początkowo postaram się pokrótce opowiedzieć to, o czym mniej więcej jest książka. Otóż przedstawiona w niej historia dotyczy miłości, która z pozoru nigdy nie powinna mieć miejsca. Brzmi banalnie, ale takie nie jest. Skromna, przeciętna, poddana woli rodziców dziewczyna spotyka przypadkowo na lotnisku chłopaka, z którym miło spędza czas. Nie wie jednak i nawet się nie domyśla, że niezwykły ciemnowłosy porusza się w bardzo odległym jej świecie. Mianowicie jest znanym i bogatym rockmanem. Ona nieco zaskoczona jego wyglądem, on zaś tym, że dziewczyna go nie rozpoznała. I właśnie takie zrządzenie losu, zaledwie kilka godzin rozmowy sprawiają, że rodzi się między nimi niezwykła więź. Takowa rozbudza ich serca do tego stopnia, że będą w stanie zrobić naprawdę wiele. Czy jednak takie uczucie ma szansę przetrwać? Takie, które łączy dwoje ludzi tak bardzo odmiennych oraz takie, które budowane jest na kłamstwie? Bradin – bo takie jest imię głównego bohatera, początkowo nie ma bowiem zamiaru przyznawać się do tego, kim jest. A kiedy wszystko nabiera pędu i staje się coraz bardziej głębokie, chłopak po prostu traci odwagę.  Ale czy w dobie mediów takie informacje mogą zostać ukryte? Wiele pytań, ale na wszystkie można znaleźć odpowiedzi czytając „Ostatnią spowiedź”, do czego szczerze zachęcam. Bardzo ważnym faktem jest także to, że główna bohaterka nie jest singlem. Ma chłopaka, z którym nie maluje się jej świetlana przyszłość. Jednak wolą zaborczych rodziców jest to, aby dziewczyna pozostała z nim na zawsze. Mam świadomość tego, że takim wstępem nie potrafiłam oddać prawdziwego charakteru książki. Przedstawia ona bowiem nie tylko przecudowny obraz prawdziwej miłości, ale jest także odzwierciedleniem życia, które tutaj nie jest wyimaginowane. Historia opisana w Ostatniej spowiedzi nie jest czymś w rodzaju fantasy. Losy niejednej gwiazdy mogły przecież mieć właśnie taki bieg wydarzeń. I tutaj chciałabym przedstawić cytat pojawiający się w zapowiedziach książki „Poczuj, jak kocha ten, którego kochają tysiące”. Ja już miałam okazję tego doświadczyć, teraz Wasza kolej.

„Ostatnia spowiedź” to książka pojawiając się w dziale „dla młodzieży”. Moim zdaniem powinna także być promowana jako idealna pozycja dla ludzi w każdym wieku. Niezwykle przemyślane słowa, ciekawa treść i bardzo dojrzałe cytaty, niosące ze sobą nie tylko ładne brzmienie, ale także życiowe prawdy. Taka miłość nastolatków mogłaby zawstydzić niejedno dojrzałe małżeństwo.

Na zakończenie cytat z książki:

"To trochę tak, jakbyś zakręcił pozytywką. Nie możesz jej zatrzymać, bo zgrzytnie i wyda nieprzyjemny dźwięk. Moje życie to jeden długi nieprzyjemny dźwięk. Jednak pierwszy raz myślę, że to, co teraz mam, zagra płynnie do końca. Więc chyba muszę doczekać do melodii."

Moja ocena 5/5!